Zoals hiervoor al verschillende keren werd aangegeven, krijgt onze straat de laatste jaren te maken met meer en meer doorgaand verkeer. Verkeer dat van onze straat een sluipweg maakt. Verkeer dat van onze straat een streetcanyon maakt. Verkeer dat van onze straat een onveilige en ongezonde straat maakt. Verkeer dat ….. De ramen aan de kant van de straat gaan in ieder geval niet meer open.
Met heel jaloerse blik heb ik de afgelopen jaren gekeken naar de maatregelen die de stad Gent gerealiseerd heeft in de binnenstad. Alvast een grote stap in de goede richting !
Onze straat wordt voor een groot deel gebruikt als shortcut met als voornaamste doel het mijden van de Dampoort. In combinatie met het vrij brede profiel in onze straat (ttz maar aan 1 kant parkeren) en het rechte tracé zijn de snelheden dan ook navenant.
Het maken van een éénrichtingsstraat zoals hier al werd geformuleerd kan dit vele verkeer deels verminderen maar mag zeker niet als één maatregel op zich fungeren. Om veel verkeer en hoge snelheden te mijden zal dit zowiezo gekoppeld moeten worden aan snelheidsbeperkende maatregelen (asverschuivingen – bomen – groen), maar in de eerste plaats vooral aan het weren van het doorgaande verkeer. Doorgaand verkeer wil snel op zijn bestemming geraken en houdt zich veelal niet aan de zone 30. Het werken met knips of het werken met circulatieplannen, zoals hier ook werd geformuleerd, zijn voorbeelden die dit principe kunnen realiseren. Om overlast in de aanpalende straten te vermijden, dient dit uiteraard voor de volledige wijk te worden bekeken.
Als bewoner van de Adolf Baeyensstraat kan ik me dan ook volledig vinden in het voorstel van het Gents Milieu Front, waarbij de wijk in zijn geheel wordt bekeken en waarin de auto als gast wordt gezien. De voorstellen die werden gemaakt voor het weren van doorgaand verkeer, de herinrichting van onze straten met meer groen, de verdere ontharding, meer plaats voor voetgangers, fietsers, …. kunnen alleen maar ten goede komen aan onze woon- en leefkwaliteit. Onze straten worden op die manier ook terug leef – en belevingstraten waar mensen elkaar terug kunnen ontmoeten en kunnen recreëren. Nu worden onze straten herleid tot doorgangssluizen.
Mijn toekomstbeeld van onze straat, maar ook van de omliggende woonstraten, is dan ook een straat waar er terug geleefd en ontmoet kan worden en waar het aangenaam vertoeven is i.p.v. een betonnen onveilige asfaltvlakte met blikken wagens en smerige ongezonde lucht. Meer bomen, minder verharding en meer groen zal ook kunnen anticiperen aan de gevolgen van de klimaatstijging die op ons afkomen (hittestress). De noodzakelijke ruimte voor deze maatregelen kan gecreëerd worden door het herinrichten naar een eenrichtingsstraat, maar ook door het parkeren deels te clusteren op bv. verzamelparkings en het stimuleren van het autodelen. Onze straat en omliggende straten zal nog steeds bereikbaar zijn voor auto’s, maar enkel voor auto’s die in de straat of de wijk moeten zijn.
Alleen maar voordelen dus. Een utopie ? Ik denk het niet. Als ik alleen al kijk naar de initiatieven in onze (binnen)stad moet dit een haalbare kaart zijn. Ik kijk dan ook met veel spanning en vooral met hoge verwachtingen naar het nieuwe mobiliteitsplan voor onze wijk !
Reacties
/wmplan-dampoort/ont...